خاطرات لحظه ها

رهسپار کجاییم؟

برای در اوج بودن دلیل کافی دارم...

فراسوی عشق مسکن گزیده ام...

رویاهایی دارم برای زندگی....

وعشقی برای بخشیدن...

و دیگر با تمام وجود میدانم رهسپار کجاییم...

راهی است برای جاودانه ماندن...

راهی است برای زندگی با رویاها...

راهی است برای عمری عشق ورزیدن..

به سوی رودخانه سرازیر شو...

به سوی دریا سرازیر شو...

و جنگل را با همه ی بکارتش دریاب...

رد پای ماه را به یاد میاورم..

پس از روزهای سیاه و سرد وبی روح..

وقتی همه چیز پایان گیرد       یارییم میکنی؟

یارییم میکنی تا یارای ادامه داشته باشم؟

نیرویی از جانب تو میخواهم...

عشقی به من میبخشی تا درونم را روشن سازد؟

بدون تو در کنارم چه کنم؟؟؟

همیشه در قلب منی ...

در کنا رمنی...

در زندگی ام جای داری...

همیشه در در دنیایم جای داری..

همیشه در قلب من جاری خواهی بود....

ومن دوستت دارم...

وبه تو محتاجم.

تندیس جاودانه ایثار و فداکاری، پدر نازنینم

به کمال روح انسان، به حیات جسم ، به تمام دنیا، به صدای رعد و طوفان، به نسیم عهد و پیمان، به خدای جسم و روحم، به نگاه پر شکوهت، که تو را عاشقانه می پرستم. روزت مبارک.

الف) اشتیاق برای رسیدن به نهایت آرزوها

ب) بخشش برای تجلی روح و صیقل جسم

پ) پویاپی برای پیوستن به خروش حیات

ت) تدبیر برای دیدن افق فرداها

ث) ثبات برای ایستادن در برابر باز دارند ه ها

ج) جسارت برای ادامه زیستن

چ) چاره اندیشی برای یافتن راهی در گرداب اشتباه

ح) حق شناسی برای تزکیه نفس

خ) خودداری برای تمرین استقامت

د) دور اندیشی برای تحول تاریخ

‌ذ) ذکر گوپی برای اخلاص عمل

ر) رضایت مندی برای احساس شعف

ز) زیرکی برای مغتنم شمردن دم ها

ژ) ژرف بینی برای شکافتن عمق درد ها

س) سخاوت برای گشایش کار ها

ش) شایستگی برای لبریز شدن در اوج

ص) صداقت برای بقای دوستی

ض) ضمانت برای پایبندی به عهد

ط) طا قت برای تحمل شکست

ظ) ظرافت برای دیدن حقیقت پوشیده در صدف

ع) عطوفت برای غنچه نشکفته باورها

غ) غیرت برای بقای انسانیت

ف) فداکاری برای قلب های درد مند

ق) قدر شناسی برای گفتن ناگفته های دل

ک) کرامت برای نگاهی از سر عشق

گ) گذشت برای پالایش احساس

ل) لیاقت برای تحقق امید ها

م) محبت برای نگاه معصوم یک کودک

ن) نکته بینی برای دیدن نادیده ها

و) واقع گرایی برای دستیابی به کنه هستی

ه) هدفمندی برای تبلور خواسته ها

ی) یک رنگی برای گریز از تجربه دردهای مشترک

             با رویاهایم پر کشیدم

باز گشتم به دیار جوانی....

                        به زندگی...

 در کنار رودی کوچک...

جنگلی که چون اهویی رمیده بودم...

اه باز گردانید مرا ...........باز گردانید............

از نو بازگردانم ...ان زندگی را برایم باز نمایان

حسی به من میگوید..........

                   دوباره جوان خواهی شد!!!!!!

                              انگاه که ،خاطرات گذشته و

                                            ارزوهای دست نایافته ات را

                                                      مرور کنی!!!

جوان خواهی شد ...جوان خواهی شد..

افسوس.............

           افسوس  ............که به خاطراتم میخندم !!!!

                          وبا رویاهایم ،میگریم!!!!!!!

و....................

             میسوزم ومیسازم ............

                              با زندگی سرد وتلخ اکنونم.

افتابم گم گشته......

دنیایم خزان........

اسمانم بی ستاره ......

شگفتا نفس......

                می اید ومیرود....

                                    تکرار هوسهای تکراری!!!!!!!!!!

خوردن وخوابیدن و.............

ستاره ها چه بی فروغ

مهتاب را چه شد؟

                     اسمان شب خواب است........

اتشم میسوزد .. ..            ومیسوزاند ...

اتاقم سرد است وسوزان...

اقیانوس را ببین...

                     قطره ها گم گشته اند ......

                                               قطره ها سر گشته اند

جنگلرا بنگر............

              درختان خفته اند .....

                                          شاید مرده اند...........

پروانه چرا بالت نسوخته؟؟؟؟؟

                                 عشقت را چه شد؟؟؟

                                                       مگر پاکباز نبودی؟!!!!!!!!!

بیچاره گل !!

              رنگ وبویت را چه شد؟

                                    بلبل با کدامین گل کند عشقبازی؟

پرستوهای مهاجر .....

                        بیایید .....بیایید.........بیایید

که دل دیگر ندارد طاقتی....

                            سینه تنگ امد....

                                       سر سازش ندارد...........با قفس!!!

دنیا را چه شد؟

روز را بردند!

                  شب را شستند!!!!!!!

دریا را فروختند!!!!!!!!!!

                      عشق را کشتند!!!!

                                      عشق را کشتند...........کشتند

برس رنگین کمان .....برس.....

تابه کی ذوق ،که تحقیر کنند؟

تابه کی عشق که حسرت بکشیم؟

تا به کی مهر،که تزویر کنند؟

تا به کی رنج ،که پنهان ماند؟

تا به کی درد ،که بی درمان است؟

تا به کی سوز ،که ایمان سوزد؟

تا به کی عمر، که بی پایان است؟

تا به کی نام،که بار است بدوش؟

تا به کی دانه،که دامش از پی؟

تا به کی اینهمه تا کی گفتن؟

تا به کی اینهمه تا کی تا کی؟

پشت درهای بسته نمیتوان ازاد بود

بالهای شکسته قدرت پرواز ندارند

قلمی شکسته نای نوشتن ندارد

قلبی مجروح دیگر جایی ندارد

ساز شکسته دیگر اوازی ندارد

وقتی حسها بمیرند

باید پشت کرد به همه دنیا

بر نمیگردد انچه رفته

باید گم گشت در سجاده عشق

باید چون باران بود

چون برف شد

باید پاک گشت

باید اب شد باید غرق شد

چون دریا شد

باید........

 تا کس نداند گرفتار کیستم

یا رب چه چشمه ایست محبت

که من یک جرعه از ان خوردم

و دریاها گریستم

و این گریه صفای دل من بود

و غمهای دلم را خواهد زدود!

به سویم جاری کن

اهنگ ارام بخش قلبت را

به سویم  جاری کن

گرمای نفسهای بند شده به نفسهایت را

به سویم جاری کن

بادستهای مهربان وصمیمیت

دستهای لرزانم را بفشار

مراغرق بوسه های مست

مست مستم کن

روحت را پرواز ده

به سوی کلبه ی عشق

دران دم که عاشقانه کنار هم نشسته ایم

ونگاه هایمان غرق در چشمانمان هست

با تمام وجود به سوی تو میایم

تونیز به سویم پرواز کن

پروازی که به اوج  رویم

که هیچ کس وهیچ چیز جز خدای مهربان

احساسمان نکند

وانچه را که میخواستیم

بشویم

(ما 2 تا و خدا)

شاید آن روز که سهراب نوشت:

"تا شقایق هست زندگی باید کرد"

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

باید اینگونه نوشت:

هر گلی هم باشد، چه شقایق چه گل پیچک و یاس

زندگی بی مهدی

زندگی با غم‏هاست

نزن بر قلب دریا

بس است دریا نزن امواج خود را

بردل صخره های سرد ساحل

نشکن غرور ان را

نبار باران نگیر جان کویر را

بس است باران  نبار

نزن بر سر کودکی بی پناه

نکن خیس جامه ی کهنه ی ان بینوا را

نبار باران

نکن خاموش اتش ان بی خانمان را

نزن قطره هایت را

نکن خیس بالهای شاپرک را

اما.........

بارید باران همچو سیلی خروشان

زد به دریا

زد به امواج

گرفت جان بی جان کویر را

گرفت جان ان کودک مظلوم فقیر را

شکست بال پرواز شاپرکها

اتش گرم ان بینوا را

نبار باران نبار

خواه زیبا وجان بخشی

خواه زشت وویرانگری

نبار باران

گر بباری.......